Donderdag 6 februari 2020
Hopelijk hebben jullie het verslag van de laatste, prachtige dag al doorgekregen.
De foto’s bewijzen zichzelf.
Woensdag 5 februari 2020
Vanmorgen werden we gewekt door Samson en Gert : Hé, wordt eens wakker. Heel
toepasselijk vonden sommigen, want het was nog erg stil deze ochtend.
Na een stevig ontbijt gingen we op stap met de lijnbus naar Holzgau.
Daar gingen we op zoek naar de hangbrug. Vanuit de verte duidelijk zichtbaar, maar het was
een heuse trip. Sommigen kinderen vonden het de wintereditie van Kamp Waes. Onze trip
was opgedeeld in verschillende proeven, eerst de fysieke proef om te voet boven te geraken,
daarna de durfproef : wie durft ook nog OVER de hangbrug? Jawel hoor, alle kinderen zijn
geslaagd ! Voor sommigen grensverleggend, voor anderen meer een routineklus. Maar mooi
was het ! Een echt winterdecor waar wij de hoofdrol speelden. Daarna was er tijd om aan
sneeuwpret te doen. Heerlijk ravotten in de sneeuw, al dan niet met een sleetje. Er werd ook
gedoken, gerold, gelegen en vooral genoten van de hoeveelheid sneeuw. We zonken
centimeters diep en dat gaf echt wel hilarische taferelen.
’s Middags hadden de koks lekkere soep en spinaziepuree met vissticks klaar staan. Deze
maaltijd was meer dan welkom om energie op te doen voor onze volgende skiles. Vandaag
gingen er al verschillende groepjes naar de grote ankerlift. Hoe spannend is dat … en als je
dan tussendoor ook nog eens de juffen en de directeur ziet skiën is dat helemaal top!
Alle glunderende gezichtjes na de skiles maakten ons blij. Er stond ook nog een
heuse après-ski te wachten bij Knittel. Wat een fuifnummers hebben we bij. Van de
polonaise tot de Macarena tot Atje voor de sfeer, we zongen het allemaal mee. Hou je hart
maar vast voor carnaval.
De avond werd afgesloten met onze slotfuif … . De kinderen waren helemaal in de
feestsfeer. Er werd dan ook vollebak gedanst en wie niet wilde dansen hielp de DJ.
Bekijk zeker de mooie foto’s!
Morgen onze laatste skiles en uitstap naar de Jöchelspitze… we kijken er naar uit.
Dinsdag 4 februari 2020
Het was vanmorgen met een veel fijner gevoel opstaan. De regen had plaats gemaakt voor het witte goud. Langzaam werd het grauwe landschap weer omgetoverd naar een prachtige witte wereld. En toch hadden we ’s morgens nog geen idee wat de dag ons zou brengen: Zou de skiles vandaag wel doorgaan? De lift aan de Jochelspitze zou vandaag niet opengaan. Zou er voldoende sneeuw vallen om te kunnen rodelen?
Maar gelukkig werd het een topdag!
In de voormiddag stond de volgende skiles ingepland. Het was even bang afwachten hoe de piste er bij zou liggen, maar de verse sneeuw had de piste een serieuze upgrade gegeven. Wat werd er genoten. Het gaat voor iedereen al heel vlot en de bochten worden al parallel ingezet.
Twee uur skiën in de sneeuw zorgt voor hongerige magen. Dus smaakte de spaghetti deze middag heerlijk. Veel tijd om te genieten hadden we echter niet, want na de middag stond de bus opnieuw klaar om ons naar Reutte te brengen. Daar brachten we een bezoek aan Ehrenberg: een oude burcht waar we werden ondergedompeld in de Middeleeuwen. Ehrenberg is een uniek belevenismuseum in Europa. We konden met alle zintuigen de geschiedenis aanraken, voelen, zien en ruiken. We pasten helmen en harnassen, bekeken de wapenuitrusting en klederdracht.
Na het avondeten stond de spannendste activiteit op het programma. In Holzgau stoven de sleetjes door de verse sneeuw. Lachen, uit de bocht vliegen, overkop gaan,… Het ene verhaal klonk al spectaculairder dan het andere. Maar een avondje roddelen blijft genieten!
Maandag 3 februari 2020
Goooooodmorning Bach. Eigenlijk moeten we zeggen : guten morgen. De voormiddag stond immers in het teken van Tirol. We werden door enkele gezellige Lechtaler bewoners gewekt met een vrolijke Tiroolse wals.
Na het ontbijt terug naar de kamer. In een aantal kamers was er precies een bom ontploft. Hoog tijd voor een opruimactie gevolgd door een inspectie van Gertruud en Trèse. Hun scherpe blik kon vaststellen dat er hard gewerkt was. De kamers zagen er terug toonbaar uit.
Aangezien er nog steeds van die vervelende, vochtige druppels uit de hemel vielen werd het knutselmateriaal boven gehaald om een mooi souvenir voor de sneeuwklassen te maken. De resultaten mochten er zijn.
Schnitzel en frieten, een heerlijke combinatie voor een overheerlijke maaltijd. Er werd dan ook gesmikkeld en gesmuld.
Heel veel regen, hoge temperaturen zijn niet zo ideaal voor een skipiste en het gevolg was dan ook dat de skiles niet kon doorgaan. Gelukkig zijn we vooruitziend en onze zwemuitrusting kon uit onze valies gehaald worden. Het zwembad van Steeg, normaal gesloten op maandag, ging speciaal open om vakantiegangers en sneeuwklassers de mogelijkheid te bieden deze regendag een leuke invulling te geven.
Na de hot-dog, werd er verder gezocht naar de moordenaar en de homo universalis. Beiden werden nog niet gevonden.
Een regendag die toch een heel plezante invulling heeft gekregen. Morgen krijgen we verse sneeuw en duiken we opnieuw de winter in.
Zondag 2 februari 2020
Ook in Bach was het vandaag zondag. Een half uurtje langer slapen was welgekomen.
Na ons ontbijt stonden we even stil bij de wereldpalindroomdag. (02022020)
Hoewel het zonnetje zich vandaag niet liet zien, maakten we ons klaar voor een wandelzoektocht. Die mondde uit in sneeuwpret. Glijden, rollen, springen,… in de sneeuw. Wat heerlijk toch!
Na een heerlijk middagmaal gingen we een eerste maal op zoek naar de Homo Universalis van Bach. We begonnen dan ook met : “Beste kandidaten, jullie zijn met 35, maar niet voor lang meer …”. Bij de opdrachten vielen er telkens kandidaten af. Zij worden helaas geen Homo Universalis. De volgende dagen gaat de strijd verder.
Daarna namen we de bus, samen met de kinderen van Holheide, richting Grunau, waar we iets gingen drinken in het cafeetje. Een Almdüdler of een warme choco smaakten heerlijk op deze druilerige dag. Jammer genoeg bleven de bergtoppen vandaag verstopt achter de regenwolken. Binnen was het gelukkig lekker warm en zat de sfeer er goed in bij de après-skimuziek!
En dan was het eindelijk zover: Bach’s Got talent! Wat een talent in de Corneliusschool. Laura Tesoro en Koen Wauters ontvingen de kandidaten en deze werden beoordeeld door een vakkundige jury. Zingen, dansen, acteren, goochelen, mopjes vertellen…. Het was een keileuke avond.
Een mooie afsluiter van een fijne dag!
Zaterdag 1 februari 2020
Ondanks dat ze regen voorspeld hadden, werden we wakker onder een mooie blauwe hemel. Oef … Onze trip naar ELbigenalp met het openbaar vervoer was dan ook een groot succes. In 3 groepen, door het lot bepaald, bezochten we achtereenvolgens het oh zo mooie kerkje, een stemmig kapelletje boven op de berg en de houtsnijschool. We maakten ook een ritje met de arrenslee. Daarna gingen we op café, njammie … de eerste ‘schiwasser’ werd geproefd, als ook de warme choco met slagroom. ’s Middags aten we rijst, kip en zoetzure saus. De koks zeiden dat “die van ’t Linne” goed kunnen eten. In de namiddag skiles 2. Eerst BHBH (Botten – handschoenen – bril – helm) controleren en dan met de bus naar Elbigenalp. Goede sneeuw vandaag, iedereen weer met volle moed met de monitor op pad. En ja, het moet gezegd de skikunsten gaan er op vooruit. Na de skiles werden er nog gezelschapsspelen gespeeld. Als avondeten spek met ei ging er ook goed in. De avond werd afgesloten met een stemmig ‘geluksmoment’. Morgen mogen ze een halfuurtje langer slapen.
Vrijdag 31 januari 2020
Om 8.00 uur zaten 35 jongens en meisjes fit en wel aan de ontbijttafel. Ze hadden dan ook goed geslapen. Helaas was het zicht naar buiten wat minder, want het regende. Maar dat lieten we niet aan ons hart komen. Na een stevig ontbijt werkten we wat in ons sneeuwklassenboek. Het verslag van het vertrek en de busreis moest nog aangevuld worden. Deze klus werd snel afgewerkt waarna we onze jas aantrokken om Bach in te trekken. Een beetje regen kon ons niet deren en er lag nog meer dan voldoende sneeuw om in te gaan ravotten. En genoten werd er. De zon kwam er zowaar naar kijken.
Aangezien we al vlak na de middag onze ski’s moesten gaan aanpassen werd er vroeg gegeten. De boterhammen gingen vlot binnen.
En dan was het zover. De bus naar Elbinenalp stond al voor onze deur om ons naar de skipiste te brengen. Eerst de kelder in om skibotten en ski’s aan te passen om dan met die attributen, voor de meeste onder ons toch, voor het eerst de sneeuw en een helling te trotseren. Het moet gezegd, dat ging vrij vlot. De eerst skiles was dan ook snel voorbij. De feestbus bracht ons (te) weer naar Bach waar een lekker warme tas chocomelk op ons stond te wachten.
Eens de chocomelk door onze kelen was gevloeid sijpelde er echter onheilspellend nieuws binnen. De burgemeester van Bach had het loodje gelegd en nu is het aan onze speurders om te achterhalen wie hiervoor gezorgd heeft.
Tomatensoep, patatten, cordon-bleu en broccoli vulden onze borden voor het avondmaal. Het moet gezegd, er werd flink gegeten. Na de afwas werd het de hoogste tijd om ons enerzijds te verfrissen met een douche en anderzijds het thuisfront een briefje te schrijven.
En zo kwam er een einde aan de eerste dag in Bach. Het was er eentje met veel plezier en gelach.
Donderdag 30 januari 2020
Hier ons eerste verslagje van de sneeuwklassen.
Eindelijk was het zover. We hadden er lang genoeg naar uitgekeken. Na wat wikken en wegen met de koffers vertrok de bus om negen uur richting het Lechtal.
De reis verliep voorspoedig. Nergens file zodat het goed opschoot. Ook met de kinderen zat het goed. Nog maar net België uit keken ze al naar buiten alsof ze al in de bergen aangekomen waren. Na tussenstops in Peppenhoven, Hockenheim en Lonetal reden we al om 19.00 het Lechtal binnen. In Stanzach nog even goedendag zeggen en dan het laatste stukje tot Bach.
Vol spanning luisteren naar de kamerindeling, kamers klaar maken, soep eten, snoep verzamelen ‘veeeeeeeeel te veel’ en dan bedje in. We zijn er klaar voor om er vanaf morgen in te vliegen (in
